Het verhaal van Bep

22 maart 2021
Aandacht voor elkaar

Marianne Steijn, wethouder zorg & welzijn heeft aandacht voor ouderen in coronatijd. Zij had onlangs een mooi zoomgesprek met de alleenstaande, levenslustige Bep (89). Ook Bep loopt tegen de beperkingen van de coronamaatregelen aan.

Marianne: ‘Wat ziet u er goed uit voor een dame van uw leeftijd.’

Bep: ‘Bedankt, dat hoor ik wel vaker.’

Marianne: ‘Wat is uw geheim?’

Bep: ‘Overal aan meedoen en interesse blijven houden in de wereld om je heen.’

Marianne: ‘Wat doet u zoal?’

Bep: ‘Zeven jaar geleden overleed mijn man. Sindsdien zoek ik actief de mensen op. Ik heb geluk dat ik nog goed ter been ben en dat je mij niks wijs hoeft te maken. Ik doe aan Nordic walking op maandag. Zondag is vaak een saaie dag, maar dan denk ik morgen weer lekker lopen. Op dinsdag fiets ik met een fietsclub, in het zonnetje of met een bui water, dat maakt me niet uit. Donderdagmiddag klaverjas ik en op vrijdagochtend ga ik altijd op een vast uur zwemmen. Ik deed aan gym op woensdag, maar daar zijn niet genoeg mensen meer voor. En op donderdagochtend ging ik met de keu achterop de fiets en een taart in mijn mand naar de biljartclub, maar niet meer sinds mijn biljartmaatje heenging. De meeste activiteiten liggen nu stil, is het niet omdat mensen je ontvallen, dan is het wel door corona. Ik mis het heel erg, want door die clubjes kwam ik ook weer op andere plekken. Gingen we naar de Dappermarkt in Amsterdam met een stel, of naar de film. Door die clubjes kwam ik daar. Alleen doe ik dat niet.’

Marianne: ‘Hoe vermaakt u zich nu er veel is weggevallen?’

Bep: ‘Het is saai. Ik vraag weleens iemand op de koffie, maar niet iedereen durft te komen in coronatijd. Ik vermaak me thuis met het lezen van de roddelbladen, breien, handwerken voor het goede doel en het volgen van het nieuws op televisie. Je moet jezelf een schop onder je kont geven, je bed uit, niet blijven liggen. Mijn boodschappen haal ik verspreid door Velsen, zo blijf ik in beweging. Of ik maak wandelingen door mijn woonplaats waar ik ben geboren en getogen. Dat is heel verrassend. Ik kom in straatjes die ik nog helemaal niet kende.’

Marianne: ‘Heeft u nog mensen om u heen?’

Bep: ‘Mijn twee dochters met wie ik wandel op anderhalve meter afstand. En vier kleinkinderen. In april hoop ik overgrootmoeder te worden, mijn oudste kleindochter is zwanger! Ik verwacht niet van mijn kleinkinderen dat ze structureel komen. Ze hebben een druk leven, ik vind het al leuk als ze bellen.’

Marianne: ‘Ik heb bewondering voor uw daadkracht en hoe u de coronatijd doorkomt. Heeft u tips voor ouderen die zich eenzaam voelen?’

Bep: ‘Ga ertussenuit als dat nog kan. Overwin schroom of vrees. Ik ging vroeger zelden ergens in mijn eentje op af, tot ik er alleen voor kwam te staan. Dat was niet altijd even makkelijk, maar ik vind bijna altijd aansluiting. Soms zit ik ook alleen op een bankje na een stuk fietsen. Even uitrusten, een appeltje eten. En bij thuiskomst een bak koffie met wat lekkers erbij. Zo heb je ’t toch nog rijk.’